Özünde basit bir konuyu ele alan "Bir dedektif, bir katili bulmak için zıpır bir köpeği evlat edinmek zorunda kalır" cümlesi, aslında potansiyel olarak birçok sinematografik unsuru barındırıyor. Öncelikle, bu cümlede bahsedilen dedektifin kişisel hikayesi ve çözüm sürecindeki mücadelelerini kaynak alarak, izleyiciyi kendine çekebilecek bir psikolojik drama oluşturulabilir. Aynı zamanda, dedektifin evlat edindiği köpekle kurduğu ilişki üzerinden de, bir dizi komedi unsuru eklenerek film, bir dramadan çok, komedi-drama türünde bir yapım olabilir.
Söz konusu köpeğin zıpır karakterinin, dedektifi hem işinde hem de kişisel yaşamında nasıl zorladığını, ancak sonunda bu zorluğun bir katili yakalamak için bir avantaja dönüştüğünü anlatan bir hikaye bizi bekliyor olabilir. Dahası, bu hikayenin yanında dedektifin köpek sayesinde belki de hayatına yeni bir anlam katabileceği ve kendisini aşkın belki de beklenmedik bir yüzüyle karşılaşabileceği bir yan hikaye de ekleyerek, izleyicilere daha sürükleyici ve duygusal bir film deneyimi sunulabilir. Elbette, bu tür bir filmin başarılı olmasının yolu, senaryonun dikkatli bir biçimde işlenmesi ve karakterlerin güçlü bir şekilde tasvir edilmesinden geçer. Ancak özünde basit gibi görünen bu konunun, güçlü bir hikaye anlatıcılığı ile unutulmaz bir film deneyimine dönüşme potansiyeli olduğunu unutmamak gerekir. Sonuçta, doğru ellerde, her hikaye büyülü bir sinema deneyimine dönüşebilir.
