Körlük

Bir şehir, aniden beyaz körlük salgını tarafından harap oluyor. İnsanlar, en korkunç kabuslarını canlı bir şekilde yaşamaya başlıyorlar. Sıradan bir gün, biranda korku ve kaos dolu bir gün haline geliyor. Şehrin sokakları, panik içindeki insanlarla dolup taşıyor ve her geçen saat hayatta kalma mücadelesi daha da zorlaşıyor. Görme yetisinin kayboluşu, sadece fiziksel bir engel değil, aynı zamanda sosyal düzenin tamamen çöküşü anlamına da geliyor. Kendi dünyalarının kör olmasına tanık olan insanlar, en temel insani değerlerini, yaşam hakkını koruma çabası içinde yitiriyorlar. İnsanlık durumu, çıplak bir şekilde, tüm korkunç gerçekliğiyle ortaya çıkıyor. Hayatta kalmanın bir gözden düşme hikayesi olduğu bu distopya, insanların ne kadar kırılgan olduğunu ve toplum düzeninin ne kadar kolaylıkla çökebileceğini gösteriyor. Bu acımasız salgın, insanların gözlerinden çok ruhlarına işliyor ve beyaz bir karanlıkta kalmalarına sebep oluyor. Yaşanan korku ve panik hali, şehrin dokusuna adeta işliyor ve atmosferi boğucu hale getiriyor. İnsanların tüm bu yaşananlara karşı verdiği mücadele, beyaz körlüğün sadece bir metafor olduğunu ortaya koyuyor. Bu durum, aynı zamanda insanların içindeki karanlığı ve bencilliği de temsil ediyor. Sonuç olarak, bu beyaz körlük salgınına maruz kalan şehir; insanlık durumunu, insani değerleri ve toplumsal düzeni sorgulamamızı sağlıyor. İnsanların en zor koşullarda bile umut ve direniş göstermeleri, en karanlık zamanlarda bile bir ışığın olabileceğini hatırlatıyor. Bu şehir hikayesi, görme yetimizin ne kadar değerli olduğunu ve bunun ruhlarımızı aydınlatmak için ne kadar önemli bir araç olduğunu bizlere öğretiyor.