Körfez Savaşı'nın yoğunlukta ve kaos ortamında geçen bir hikâye ile karşımıza çıkan bu film, karmaşık bir yapıya sahip. Film, bu savaş esnasında kaçırılan askerlerin ve onların korkunç amaçlar için beyinlerinin nasıl yıkandığını konu alıyor. Görünüşte tümüyle sıradan insanlar olarak tanınan bu askerler, çarpıcı bir dönüşüm sürecinden geçiyorlar. İçlerinde ölüm ve yıkım salmaları için programlanıyorlar.
Bu süreçte onlara yapılan bu zihinsel işkence, izleyiciyi derinden etkileyen bir unsura dönüşüyor. Gelişen teknoloji ve psikolojik tekniklerin yoğun bir şekilde kullanıldığı beyin yıkama süreçleri, filmin en çarpıcı bölümlerinden biri olarak hafızalarda kalıyor. Seyirci, bu askerlerin geçirdikleri değişimin şiddetini ve bu durumun insan psikolojisi üzerindeki etkisini çok net bir şekilde hissediyor.
Savaşın vahşeti ve insanlık dışı uygulamaların gözler önüne serildiği bu film, insanoğlunun ne denli acımasız ve korkutucu olabileceğini bizlere fazlasıyla hissettiriyor. Bu tür sinematografik anlatımlar, Toplumun acı gerçeklerle yüzleşmesini ve empati kurmasını sağladığı için oldukça önemli.
Sonuç olarak, Körfez Savaşı kapsamında askerlerin kaçırılıp, güdümlü silahlar haline getirildiği bu film, savaşın bilinmeyen karanlık yüzünü ve yıkıcı etkisini gözler önüne sererek derinden etkileyici ve düşündürücü bir izlenim bırakıyor. Sadece yüzeyde kalan bir savaş hikayesi olmaktan çok daha fazlasını sunan bu film, insan psikolojisinin karanlık derinliklerine yapılan bir yolculuk niteliğinde.
