Bir sinema eleştirmeni gözüyle bakarsak, karşımızda oldukça etkileyici ve sıra dışı bir hikaye var: Endüstriyel bir harikalar diyarında yolculuk yapan koma halindeki beş yaşındaki bir kız çocuğu ve onun bilinçli hale dönme çabası. "Endüstriyel harikalar diyarı" denildiğinde akla gelen mekanik ve soğuk bir atmosfer, belki de çoğu izleyicinin beklentisini karşılamayabilir. Ancak buradaki endüstrinin, hikayenin temel dinamiğini oluşturan çocuğun bilinçaltını temsil ettiğini düşünürsek, işler değişiyor.
Her bir detayın, küçük kızın kafasındaki düşünceleri, duyguları ve anıları simgelediği bu fantastik yolculukta, aynı zamanda kendilerini bir çocuğun dünyasına davet edilen izleyiciler de bulacaklar. Sıradan bir film deneyiminin ötesinde, bu hikaye izleyicilere, küçük bir çocuğun bilinçaltının labirentleri arasında karmaşık ve psikolojik bir yolculuk sunuyor.
Bu yolculukta eşlik edeceğimiz koma halindeki çocuğun kendisine dönüşü, hem izleyenlerin duygusal bir deneyim yaşamasına yol açacak, hem de zihinsel bir uyanışa ve derin düşüncelere sebep olacak. Sonuç olarak, bu film hem hikayesi hem de sunumuyla izleyiciye, sıradanlığın ötesine geçmeyi ve bir çocuğun gözünden dünyayı yeniden keşfetmeyi vaat ediyor. Hakikaten, film hakkında konuşurken bile insanın içinden bir sanatsal heyecan geçiyor.
