Şiddet dolu sokak çeteleri, ihmalkar ebeveynler, zorba öğretmenler ve olumlu rol modellerin ciddi bir eksikliğiyle çevrili olan bir sahne karşımıza çıkıyor. Zeki ama duygusal olarak terk edilmiş bir çocuk, bu çorak toplumsal manzarada nasıl bir suçlu haline geldi?
Filmin açılışı, onun hem akademik yeteneklerini hem de kalbinde gelişen boşluğu gözler önüne seriyor. Evde ve okulda yaşadığı ihmal ve tacizler, onu sessiz bir çaresizliğe itiyor. Bir yandan derslerinde başarılı olup gelecek vaat eden bir birey olma çabası içindeyken, diğer yandan etrafındaki olumsuz atmosfer onu doğru yoldan saptırıyor.
Hiçbir yetişkinin doğru şekilde rehberlik etmediği, olumlu ve teşvik edici bir rol modelin bulunmadığı bu çorak manzara içinde, çocuk içinde bulunduğu hayatın baskısına dayanamayıp, sokak çetelerine yöneliyor. Kendine ait bir kimlik oluşturmanın ve hayatta kalmanın yolunu, öğretmenlerinin ve ailesinin göstermediği yerlerde, karanlık sokaklarda buluyor. Bu zorlu yolda kendini koruma ve ayakta kalma içgüdüsü güdülenen çocuk, adım adım bir suç dünyasına doğru sürükleniyor.
Bu film, bir çocuğun umutsuzluğa doğru yolculuğunu ve toplumun ona sunduğu seçeneklerin kısıtlılığını acı bir gerçekçilikle sunuyor. Filmin gücü, bu trajik hikâyenin altında yatan sosyal eleştiriyi gözler önüne sermesinde yatıyor. İhmal, yanlış eğitim stratejileri ve toplumun yozlaşmış dinamiklerinin bir çocuğun hayatını nasıl mahvettiğini önümüze seriyor.
