Sıradan bir adamın, toplumda gördüğü birçok kusurdan duyduğu bıkkınlık sonucu, bu kusurlara psikotik ve şiddetli bir şekilde başkaldırışını konu alan bu film, izleyicisine çarpıcı bir sosyal eleştiri sunuyor. Sinemada deneyimi olduğundan çok daha derin ve dokunaklı olan bu erkek karakter, toplumun acımasızlıklarından, adaletsizliklerinden ve genel olarak insan doğasının karanlık taraflarından usanmış durumda.
Eserde, baskın ve güçlü bir duygu durumu ve çaresizlik hissi yaratmayı başaran yönetmen, bu sıradan adamın içinde biriktirdiği tüm öfke ve hayal kırıklıklarını büyük bir patlama ile dışa vurmasını sağlıyor. Toplumun çürüyen değerlerine, bencilliğine ve acımasızlığına karşı bir isyan niteliğindeki bu çıkış, karakterin psikolojik durumunun derinlemesine incelendiği bir psiko-sosyal inceleme niteliğindedir.
Acımasız bir şiddet ve öfke patlaması ile başlayan bu film, seyirciye perturbasyonlu bir insanın zihnine yapılan korkunç bir yolculuk sunuyor. Bununla birlikte film, toplumun ahlaki çöküşünün ve bireyin çılgınlığının, zihinsel sağlıkla ilgili sorunların ve antisosyal davranışların keskin bir incelemesini yapıyor. Bu sıradan adamın toplumsal kusurlara olan sert tepkisi, seyircinin derin düşünmesi ve belki de toplumsal değerler ve ahlaki çöküş üzerinde ciddi bir şekilde durması gerektiğini düşündürüyor.
Sonuç olarak, bu film, insanlık hallerini, toplumun acımasızlığını ve bireylerin bu durumlar karşısında çaresizliğini incelikle yansıtan etkileyici bir çalışma. Seyircinin zihninde kalıcı bir iz bırakan bu eser, toplumun kusurlarına karşı bir başkaldırış ve uyanış çağrısı niteliğinde. Şiddetin ve çaresizliğin iç içe geçtiği bu hikaye, hüzünlü bir gerçekliği ve aynı zamanda toplumun gerçek yüzünü gözler önüne seriyor.
