Yeni evli Molly, hayatını kaybettiş babasının kırsalda bulunan evine taşınır. Bu, daha önce sakin ve huzurlu görünen bir hayatın içine ansızın düşen bir karanlık kasırgasıdır. Babasının evindeki her köşe, her eşya, hatta çatıdaki kiremitler bile acı dolu anıları canlandırır. Bunlar, bir zamanlar canlı ve mutlu anılar iken, şimdi Molly için huzursuzluk ve acının sembolleri haline gelmiştir.
Babasının ölümünden sonra, bu evi terk etmek istemez. Ancak geçmişin hayaletleri, Molly'nin bu evde huzur içinde yaşamasına izin vermez. Acı dolu hatıralar, gündelik yaşamın sıradan anlarında bile ortaya çıkan korkunç hayaller ile birleşir ve Molly'nin ruhunda derin yaralar açar.
Bu hikaye, bir kadının geçmişiyle nasıl yüzleştiğinin, acılarıyla nasıl baş ettiğinin ve en önemlisi de kendisini nasıl yeniden bulduğunun hikayesidir. Film, izleyicisine, Molly'nin iç dünyasına, acılarına ve korkularına duyarlı bir pencere açar. İzleyicinin gözü önünde, Molly'nin hayatı, bir duygusal labirente dönüşür.
Yönetmen, izleyiciyi kahramanın kişisel hikayesinin tam ortasına yerleştirerek, izleyicinin Molly ile birlikte acı çekmesini, onunla birlikte korkmasını ve sonunda onunla birlikte huzuru bulmasını sağlar. Bu film, hayatın acılarıyla nasıl baş edileceği konusunda derin bir ders niteliğindedir.
