Film bir o kadar karmaşık bir o kadar da ilginç bir konuya sahip. Ana karakterimiz, hayatına son vermek isteyen bir adam. Ancak intihar etmeyi kendi başına yapamayacağını düşünüyor ve bu konuda yardım almayı tercih ediyor. Yardımı ise hiç de umulmadık bir yerden, bir demented killer'dan alıyor. Filmin asıl çarpıcı kısmı ise, ölümle sonuçlanması gereken her denemenin sonucunda karakterimizin yaşamayı sürdürmesi.
Pek çok kez, kendi hayatına son vermek için bu kiralık katilin yardımına başvuruyor. Ancak her seferinde, bir şekilde, bir nedenden ötürü, belki de kaderin bir oyunu diyebiliriz, yaşamayı başarıyor. İnanılması güç bir durum ve bu durum film boyu seyirciyi ekran başına kilitlemiyor değil.
Filmin hikayesi, biz izleyiciye, ana karakterin kendi yaşam mücadelesi ve bu süreçte kendine olan inancının sorgulamasını sunuyor. Dahası, beklenmedik ve tuhaf bir şekilde, filmin sonunda, intihar etmek için bir katilin yardımını arayan bu adamın hayatta kalması, sinemanın ne denli sıra dışı ve alışılmadık bir sinema dili olduğunu gösteriyor.
Film, bu trajik ve absürd hikaye üzerinden ciddi bir yaşam sorgulamasına giriyor ve seyirciyi de bu sorgulamanın içine çekiyor. İzleyicinin kafasında birçok soru oluşturuyor: "Hayatımda neyi yanlış yapıyorum?", "Gerçekten yaşamak istiyor muyum?", "Eğer ölmeye çalışırken sürekli yaşamayı başarıyorsam, belki de yaşamak için bir sebebim vardır?" gibi.
Özellikle karakterin hayatta kalma çabası ve bu çabanın her seferinde başarılı olması, hayatın bize sunduğu zorlukların aslında birer imtihan olduğu fikrini seyirciye hatırlatıyor. Bu mükemmel sinematik eser, sıra dışı kurgusu ve beklenmedik sonuyla izleyicinin aklında derin izler bırakıyor ve ona hayata dair önemli dersler veriyor.
Sonuç olarak, film, oldukça tuhaf ve trajikomik bir olay örgüsü üzerine kurulu bir yaşam ve ölüm üzerine düşünme fırsatı sunuyor. Kendi düşüncelerimizi ve yaşam seçeneklerimizi sorgulatırken bir yandan da kendi hayatımızın ne denli değerli olduğunu bize hatırlatıyor.
