Bir stratejik deha ve aynı zamanda acımasız bir savaşçı olan Titus, savaştan zaferle döner. Ancak bu zafer, kendisi ve ailesi için gelecekteki huzursuzlukların tohumlarını atar. Titus'un savaş meydanındaki galibiyeti, onun ailesine ve vatanına dönüşü ile hikayemiz başlar. Ancak sanki tüm zaferlerinin ağırlığıyla, Titus, kendi elleriyle kendi sonunu hazırlıyormuş gibi hareket eder.
Savaşın korkunç sahnelerinden, evin rahat atmosferine doğru ilerlerken, bu zaferin bedeli çok ağır gelir. Titus'un taşıdığı zafer, aslında ailesine ve kendine karşı büyük bir tehdittir. Savaştan döndükten sonra tekrar inşa etmeye çalıştığı hayatı, gittikçe daha da karmaşık bir hale gelir. Kendi evinde bir düşman olarak algılanır. Ruhsal ve fiziksel olarak yıpranmıştır ve bu durumun ailesi üzerindeki etkisi de oldukça derindir.
Titus, zaferiyle birlikte getirdiği şan şöhretin, ailesi için bir yıkım olduğunu fark etme noktasına gelir. Kısa süreli zafer sarhoşluğu yerini hızla gelecekteki tehlikelere bırakır. Titus'un hikayesi, zafer ve yenilgi, aile ve onur, hırs ve heyecan arasında inişli çıkışlı bir yolculuktur. Bu yolculuk, kendisini ve ailesini büyük bir yıkıma sürükler. Sonunda ise Titus'un yüzleşmek zorunda kalacağı acı bir gerçek vardır: En büyük düşmanı her zaman kendisi olmuştur.
