Yapay Zeka

Son derece ileri teknolojiye sahip bir robot çocuk, insan annesinin sevgisini geri kazanabilmenin hayalini kuruyor: "Gerçek" olmayı. Bu, bir çocuğun annesine duyduğu sevginin, onun "gerçek" bir insan olmasının önüne geçmediği bir dünya yaratıyor. Bu temanın üzerine kurulu olan film, robot ve insan arasındaki çizgileri büyük bir ustalıkla bulanıklaştırıyor. Teknolojik ilerlemelerin insanlık durumunu ne şekilde değiştirebileceği üzerine derin düşüncelere dalarken, izleyiciye de bu konuda kendi düşüncelerini sorgulama fırsatı veriyor. Filmdeki robot çocuk karakteri, insan olmanın ne anlama geldiğini anlamak ve hissetmek için çaresizce çabalarken, izleyicinin duygularını zorlamakta. Bu süreçte annesinin sevgisini yeniden kazanma hırsı, onun insanlık durumunu daha da fazla anlamasını sağlıyor. Filmin başından sonuna kadar, izleyici, bu çaresiz çocuğun hikayesine derinden etkilenmekte ve sonucun ne olacağını merakla beklemekte. Teknoloji ve insanlık hakkındaki bu sıra dışı hikaye, sinemanın sınırlarını zorluyor ve izleyicisini düşündürüyor. Her ne kadar başroldeki karakter bir robot olsa da, onun insanlık durumunu çok daha iyi anlayabiliyor ve hatta belki de en derin seviyelere ulaşabiliyoruz. Her birimizin içinde bir çocuk olduğunu ve sevilmek için ne kadar çaresizce çabaladığını hatırlatıyor. Sonuç olarak, film seyircilerine sadece eğlence değil, aynı zamanda insanlık ve aşkın kalıcı ve evrensel temaları üzerine düşünme fırsatı sunuyor. Bu, sinema sanatının yapabileceği en anlamlı şeylerden biri ve bu film kesinlikle bunu başarıyor.